Jean Vinchon - Η τέχνη και η τρέλλα

[...] Ο ενθουσιασμός δεν είναι άλλο παρά η στιγμή εκείνη, όπου όλα τα ελατήρια της ψυχής βρίσκονται σε κίνηση, όπου η γνώση που έχει κανείς για ένα αντικείμενο είναι πιο μεγάλη από το ίδιο το αντικείμενο, όπου η αντίληψη των πραγμάτων, όντας πιο ζωηρή, διαυγής και ξεκάθαρη, συμπαρασύρει μαζί της αναγκαστικά την ίδια της την απόδειξη [...]

 

[...] Μια διανοητική δραστηριότητα έντονη και συνεχής στην εξυπηρέτηση ενός πάθους που τη σπρώχνει στο να ψάχνει αδιάκοπα να δημιουργήσει, φθείρει τις πάρα πολύ τρυφερές ψυχές, ξυπνά τις παλιές αρρωστιάρες τάσεις που ίσαμε εδώ έμειναν σε υπολανθάνουσα κατάσταση, υπερβάλλει την ιδιότητα της συγκίνησης όπως στους ρομαντικούς, προκαλεί καμιά φορά ψύχωση εξάντλησης [...]

 

[...] γιατί η ζωή γίνεται από διαρκείς αλλαγές και από τις προσαρμογές στις αλλαγές αυτές. [...]

 

[...] Σ' αυτούς δεν υπάρχει πια εναλλαγή της ζωής, ... , αλλά η τυρρανική και οριστική ηγεμονία της ζωής του ονείρου, που δεν ανέχεται πια παρά μόνο σπάνιες επαφές με την πραγματικότητα. [...]

 

[...] μπορεί να γράφει υπό την επιρροή της ανάμνησης, που είναι λιγότερο επώδυνη απ' την ίδια την κατάσταση, δίχως να παύσει να είναι ειλικρινής. [...]

 

[...] Δίχως αυτοματισμό η ζωή θα σταματούσε σε κάθε βήμα από την ανάγκη να ξαναρχίσει αδιάκοπα νέες προσπάθειες προσαρμογής. [...]